Begin jaren 80 van vorige eeuw begon ik met mijn kauwenproject waardoor de kraaiachtige vogel in mijn leven en mijn kunst een zinnebeeld werd voor het wereldse rondom ons. Ik integreerde de kauw in alle disciplines van kunst, door me in te leven in deze vogel, zodat ik door de ogen van een vogel naar de wereld ging kijken. Ik kroop als het ware in het verenpakje van de kauw zodat deze een vergrootstuk werd van mezelf. Het zette me aan om buiten mijn leefwereld te treden en die van andere wezens te leren vatten. Het deed me inzien dat wij niet los van de natuurlijke wereld leven, maar er deel van uitmaken. Zo kreeg ik een heldere kijk op het leven en hanteer ik voortaan een combinatie van kunst, mens en vogel, van respect en verwondering. Maar ook het antwoorden zoeken naar mijn vele vragen. Het houdt me al vele jaren bezig door het beoefenen van kunst en wetenschap. Want zijn dat niet verwante beroepsgroepen? Ze hebben beiden de verbeeldingskracht om te tonen wat mogelijk is en dat het anders kan. Wetenschap als georganiseerde verwondering en kunst als onberedeneerde verwondering. Zo houd ik me via mijn kauwen een spiegel voor, waardoor ik veel te weten kom over de wereld en over mezelf. Ik moet niets meer uitvinden, er is gewoon geen keuze, er is genoeg waarheid te ontdekken in de werkelijkheid die aan mijn voeten ligt.